BS 874 Isı Yalıtım Terimlerinin Tanımları ile Isı Yalıtım Özelliklerinin Belirlenmesi

İngiliz Standartlar Enstitüsü (BSI) tarafından geliştirilen BS 874 standardı, malzemelerin termal yalıtım özelliklerini belirleme yöntemlerini açıklar ve termal yalıtım terimlerinin tanımlarını içerir.

Bazı tanımlarda “sıcak ve soğuk yüzler”e atıfta bulunulmaktadır. Tüm bu durumlarda, içinden ısının aktığı sistemin iki tanımlanabilir izotermal yüzeye (mutlaka düzlem olması gerekmez) sahip olduğu varsayılır. Fırın çalışması gibi bazı durumlarda, malzemenin "soğuk" yüzünün aslında oldukça yüksek bir sıcaklıkta olabileceği, diğer yandan soğutma çalışmasında "sıcak" yüzünün aşağıda olabileceği anlaşılmalıdır.

En basit sistem üniform bir malzemedir, yani bir numune belirli sıcaklıklarda düz paralel sıcak ve soğuk yüzler arasına alınırsa, belirli sabit sıcaklık koşulları altında sabit ısı iletim hızı bu yüzlerin alanıyla orantılı ve ters olacak şekilde bir malzemedir. aralarındaki uzaklıkla orantılıdır. Bu nedenle, sıvalı beton üniform bir malzeme değildir, çünkü aynı boyutlara sahip, ancak sıva kalınlığının beton kalınlığına oranı farklı olan iki numune, aynı sıcaklık koşullarında farklı
oranlarda ısı iletecektir.

Uygulamada, çok daha karmaşık sistemlerden geçen ısı akışı dikkate alınmalıdır. Bu tür tüm sistemler "yapılar" olarak anılacaktır ve bu nedenle bu terim, alternatif metal folyo ve hava katmanlarından yapılmış bir yalıtım malzemesi, bir uçak kabini, oluklu bir çatı, bir fırın duvarı veya tam bir bina. Ancak yine de tanımlarda sıcak bir yüzün ve bir soğuk yüzün tanımlanabileceği varsayılmaktadır.

İki benzer malzeme numunesi test edilecektir. Yığın yoğunlukları, ortalama yoğunluktan ± % 5'ten fazla farklılık göstermeyecektir. Nominal olarak 300 mm kare olacaktır; ve gerçek uzunluk ve genişliklerin her biri, en az üç çok farklı
konumda ve belirlenen ortalama boyutlarda ölçülmelidir. Numunelerin kalınlıkları tercihen 40 mm ile 50 mm arasında olacaktır. Bu aralıktaki daha yüksek iletkenlikteki malzemeler için 75 mm'ye kadar numune kalınlığı kullanılabilir. Gerçek kalınlıklar, en az altı farklı konumda ve belirlenen ortalama kalınlıkta en yakın 0,2 mm'ye ölçülmelidir. Numunelerin yüzeyleri düz ve paralel olacaktır. Tam genişlikteki kalınlık farkı, ortalama kalınlığın %2'sini geçmemelidir. Düzlükten sapma, mastar ve kalınlık mastarı ile değerlendirildiği üzere tam genişlikte 0,2 mm'yi geçmemelidir.

Test malzemesinin alanı, test numunelerini tek parça halinde (örneğin çoğu tuğla ve blok) sağlamak için yetersiz olduğunda, test numuneleri birkaç parçadan yapılabilir. Kalınlıkları, nihai deney numuneleri ile aynı olacaktır. Her iki numunede de kullanılan parçaların yoğunlukları, ortalama yoğunluktan ± % 5'ten fazla farklılık göstermeyecektir. Parçalar arasındaki yüzeyler doğru şekilde işlenmeli ve minimum kalınlıkta uygun bir yapıştırıcı ile birleştirilmelidir. Her bir numune için derzlerin genişliği 1 mm'yi ve toplam uzunluğu 1500 mm'yi geçmemelidir. Numunedeki ısı akışı boyunca temaslara veya bağlantılara izin verilmez.

Kuruluşumuz tarafından işletmelere, malzemelerin laboratuvar hizmetleri çerçevesinde, BS 874 Isı Yalıtım Terimlerinin Tanımları ile Isı Yalıtım Özelliklerinin Belirlenmesi için test hizmetleri de verilmektedir.